Genialne w swej prostocie czyli kuchnia jednoskładnikowa ...

Z pewnym takim zaskoczeniem odkryłam, że tak powolnym toczeniem się zbliżam się do definicji blogu kulinarnego. Bo tak się składa że ten wpis też o gotowaniu będzie. Gotowaniu czego? Można się zapytać. O i urządzimy sobie zgadywankę ;)

Potrawa prosta.
Potrawa jednogarnkowa.
Potrawa tradycyjna.
Potrawa wiejska.
Potrawa jednoskładnikowa.
Potrawa biedy.
Potrawa boska.
Potrawa cenna.
Potrawa niezapomniana.

Zawsze zaczyna się niewinnie.
Od 30 kilo.

Etap PIERWSZY - składnik w stanie surowym, jakby przed chwilą ze środowiska naturalnego wyrwany.

Etap DRUGI - składnik w odpowiedni sposób poddane obróbce termicznej i mechanicznej, przy użyciu noża, garnka i maszynki do mięsa ( dopuszcza się użycie praski do tajemniczego produktu ale tylko w/w praska ma więcej niż 30 lat )

Etap DRUGI I PÓŁ - mechanizacja w domu i zagrodzie przy użyciu ponad 30-stoletniej sokowirówki, która wysadza korki, zabija hałasem komary ale z palcem w ostrzach daje radę 20 kilo twardzioszków ( nie każdy ma w domu radziecką sokowirówkę z demobilu więc można wykorzystać dostępny park maszynowy)

Etap TRZECI - gorączkowe bieganie po domu z okrzykiem "kurwa" "kurwa" "kurwa" i ociekającym telefonem który chwilę przed tym wymsknął się z ręki podczas robienia dokumentacji fotograficznej i wpadł do soku z produktu z krochmalem, pianą i innymi szumowinami. Okazało się, że owszem krochmal dobrze robi na dłonie i paznokcie ale niekoniecznie korzystnie wpływa na kondycję nowoczesnej technologii.

Etap CZWARTY - zakaszmy rękawy i wykonajmy 150% normy czyli wymieszanie jednego składnika w czterech postaciach. Ma być gładko, jednolicie i bez grudek. Czynność ta zazwyczaj wymaga wygodnej konstrukcji z koryta do pojenia świń, dwóch krzeseł, tarki jarzynowej i trzech ścierek ( w wypadku braku koryta świńskiego można użyć wanny do kąpania dzieci pod warunkiem wcześniejszej dezynfekcji roztworem chloru i wyparzeniu w autoklawie)

Etap PIĄTY - formowanie pasujących do lokalnego kolorytu form ostatecznych. Małe lub duże. Okrągłe lub podłużne. Z dziurką albo w kształcie łosia.

Etap SZÓSTY - finalizowanie procesu produkcji . Gotowanie i doprawianie do smaku. Zasadniczo potrawa nie potrzebuje jakiegoś szczególnie wyrafinowanego wsadu przyprawowego. Podstawowym ale i i najważniejszym elementem dodatku smakowego jest świnia.
Oczywiście gdy ciasto jest przygotowywane w korycie do pojenia świń doprawienie potrawy nie stwarza najmniejszego wyzwania. Nawet można się pokusić o stwierdzenie że jest zbędne.
Tylko w zależności od indywidualnego smaku, jak również kolorytu lokalnej kuchni ludowej dodaje się przyprawę drobno lub grubiej zmieloną.

Etap SIÓDMY - konsumpcja.

Etap ÓSMY - rachunek sumienia.
"Ja pierdolę moja wątroba!!!"
"Gdzie jest rapacholin!!?"
"Widział ktoś mój stary telefon?????"